On the road

On the road...

Onze laatste avond samen nog in het hostel nieuwe kamergenootjes. Met een daarvan hele tijd gekletst, Eva. Is hier alleen en wilt graag werken. We hebben nummers uitgewisseld en ik ga kijken of er ook een plekje voor haar is op de ranch :) Zal wel super gezellig zijn. Hele gezellige avond gehad !!!
Trouwens ook nog naar de Imax 3D grootste scherm ter wereld geweest. Behoorlijk indrukwekkend... The kingsman ofzo iets zijn we geweest. Nja niet echt eerste keus maar die draaide er dus hoppa. Soort James Bond idee voor de liefhebbers, met een afschuwelijk slecht eind trouwens :p 

Volgende ochtend op zoek naar de Camper. Tot onze schrik echt nog best wel eindje weg van ons hostel. Dat betekende dus echt sjouwe met al onze spullen. 
We werden al een beetje te laat wakker, waardoor we dus de bus 8.45 gemist hadden. Ahh who cares we hebben vakantie. Uitgecheckt en op weg. De bushalte is misschien 3 minuten lopen ... zere schouders niet normaal. Maar we gaan door. 
Dus bus, stukje lopen, trein, lopen & aankomst camper ophaal locatie. Keurig buschauffeur gevraagd een seintje te geven als we bij het treinstation zouden zijn. Uh bedankt kerel nix gezegd dus, stukje terug lopen maar. Geen enkel probleem we sjouwen graag nog paar extra meter met 17,5 kilo op mn rug en 8 kilo kleine rugzak. 
Verder ging de trein reis super makkelijk. Reizen in Australie is wel echt super duidelijk aangegeven en makkelijk te regelen. Mag Nederland wel voorbeeld aan nemen. Toen kwam de uitdaging, 15 minuten wandelen...pff dat was geen pretje. Maar we zijn er gekomen en happy dat we waren. Daar stond onze bak te wachten op ons :) :) 

Grondige uitleg gehad, van jawel alle ditjes en datjes en dit vooral niet vergeten en dit niet weg gooien. En als er iets kapot gaat dan moet je een nieuwe halen, niet deze kussens buiten gebruiken enz enz alles behalve wat te doen als de elektra niet aan wilt waar het verzeker knopje zit of hoe je dat ding ook noemt. Zo bleek toen we op onze eerste kampeer plek stonden. Arg echt alle knopjes aan en uit gehad. Wisten wij veel dat uitgerekend dat knopje ergens onder in bank zit die we net vol hadden gestopt met schoenen. ( Of mss was dat knopje doordat we het vol geduwd hadden per ongeluk omgegaan?!?! ) . Onze lieve Duitse buurman heeft ons perfect geholpen !!!!

Maar da was even een blik vooruit. Marieke begon met rijden, die heeft ervaring hiermee dus hoppa, Wel even wennen... links rijden en rechts zitten uh hellup. Maar het ging goed! Toen was het aan mij. Nou dit is niet voor mij we gelegd. Wat een drama. Je kijkt nu verkeert in je spiegels, de autos komen van een andere kant, rotondes die ik gelijk 4 st had neem je anders, schakelen doe je met je linkerhand oh ja en ruitenwissers en li re af zit ook omgedraaid. Shakend heb ik het een stuk vol gehouden...daarna met liefde over gedragen aan Marieke. Van dit ritje heb ik even tijd nodig om bij te komen. Misschien is links rijden gewoon niet iets da ik kan. Ga het nog wel een keer proberen maar mss moet ik me hiermaar bij neerleggen dat het niet mijn ding is. Ach je kan ook niet in alles goed zijn :p toch ?!

Na een rit wat 1.5 uur zou moeten duren, waar wij zeker 3 uur over hebben gedaan aangekomen in The Blue Mountains. Prachtig hier ongelofelijk zo mooi. Foto's zullen nog snel volgen. Je kan het je haast niet voorstellen zo mooi. Als iemand ooit idee heeft hier heen te gaan ik raad het zeker aan. 

Eerste nacht in de Camper was iets minder groot succes. Bed was kei en kei had. Dat het gewoon zeer deed. Zo was het in Sydney bloedje heet snachts hier ijskoud. Lag ik daar onder een dun dekentje. Gelukkig lag mijn feece vest en een lange broek in de buurt. Maar 6.00 uur was ik zou koud dat ik maar warm ben gaan douche. Alleen stopt de warme douche na 10 minuten. Maarja was toch zo vroeg geen kip te bekennen, snel naar de volgende douche. Daarna heerlijk buiten gezeten met een dekentje. Mezelf voor te bereiden op een lange wandel tocht: wentworth falls. DE Three Sisters hadden we gister al bekeken door een korte tocht.  Evenals de Katoomba Falls. Het plaatsje waar we zitten heet ook Katoomba. 

Helemaal voorbereid, extra water, wandelschoenen aan, fleecevest, ready.
Door smalle trapjes, op af, onder een waterval, erdoorheen of bovenlangs. Alles hebben we gedaan gedurende een 3,5 uur zware hiking. Misschien net iets te heavy voor mij maar het is me gelukt. Loodzwaar dat laatste uur. Zeker toen we duizenden trapjes heel steil omhoog moesten. Soms geen paden te bekennen, over stenen door een waterval heen moeten klimmen, sommige stuken steile laders om verder te kunnen komen. Maar prachtig echt prachtig. Zon national park is echt de moeite waard. En zonde om over te slaan. Nja je zou gek zijn als het overlaat :D

Nu ik dit typ zit ik heerlijk buiten bij de camper te genieten van een top zonnetje, rust en een prachtige omgeving. Luchtbedje aangeschaft om op te slapen en die nu als zonnebed functioneert lekker buiten. Tafeltje ernaast Fanta en wat TimTams. Dit is iets van hier, mn nieuwe verslaving soort chocoladekoekjes maar zooo lekker. En Banana Bread... hmm jammie. 

Morgenochtend gaan we weer verder naar... bestemming onbekend!